Przy produkcji pierwszych amuletów i figurek z bursztynu ważną rolę odgrywał wybór odpowiedniego kamienia. Obróbce poddawano głównie surowiec twardy i czysty. Istotne znaczenie miał pierwotny, naturalny kształt bryły, np. z naturalnymi otworami (tzw. nadziaki). Wierzchnią korą, zwaną zwierzchliną, usuwano przy pomocy zaostrzonego kamienia. Duże bryłki dzielono przy pomocy kości, kamieni lub lekko zwilżonej, w specjalny sposób skrąconej nici, a nastąpnie ostrzem kamiennym nadawano im pożądany kształt. Szlifowanie kamieni mogło odbywać się przy pomocy piasku rozsypanego na powierzchni drewna, sproszkowanego wapienia czy gliny. Do polerowana stosowano skry i tkaniny, a ostateczny połysk uzyskiwano po przez smarowanie olejem lub łojem. Do obróbki kamieni stosowano różnego rodzaju żelazne narządzia, takie jak: dłuta i pilniki, których ślady widoczne są na ozdobach znalezionych przez archeolgów. Wyroby, takie jak: pierścionki, paciorki czy półfabrykaty, których powstanie datuje sią na X wiek, świadczą o zastosowaniu w obróbce pierwszych tokarek.
Współcześnie bursztyn nadal jest niezwykle cenionym kamieniem jubilerskim. 
Międzynarodowe Stowarzyszenie Bursztynników podaje nastąpujące rodzaje busztynu stosowane w jubilerstwie:
Bursztyn bałtycki naturalny jest to kamień o pierwotnej formie lub poddany jedynie mechanicznej obróbce szlifowania i polerowania. Szlifowanie bursztynu to proces mający na celu wydobycie intensywnego blasku i głębi koloru kamienia. Obróbka szlifowania musi być starannie przygotowana tak, aby podczas tego procesu bryła straciła jak najmniej masy.
Bursztyn bałtycki modyfikowany to kamień poddany obróbce termicznej lub ciśnieniowej zmieniającej właściwości fizyczne np. przezroczystością i barwą. Bursztyn wydobywany w kopalniach ma głównie barwę woskową i jest nieprzezroczysty. Podgrzewany miękknie i umożliwia uwolnienie z wnętrza drobnych pęcherzyków powietrza. Efektem podgrzewania jest przezroczysty, jednobarwny kamień o miodowo-koniakowym odcieniu. Zbyt szybkie stygnięcie bursztynu powoduje powstanie wewnątrz kamienia drobnych pęknięć w formie łusek. W naturze proces stygnięcia bursztynu był bardzo powolny, dlatego łuski bardzo rzadko można spotkać w bursztynie naturalnym. Poprzez stosowanie różnych temperatur i ciśnienia w autoklawach otrzymać można różne barwy i różny stopień przejrzystości kamienia bez pogorszenia jego jakości uzyskując nawet poprawę jego twardości.
Bursztyn rekonstruowany (prasowany) są to sprasowane pod wpływem wysokiej temperatury i ciśnienia opiłki i drobne kawałki naturalnego bursztynu.
Proces ten przebiega w autoklawach w temperaturze sięgającej 250°C i pod ciśnieniem 3000 bar. Bursztyn ten nie powinien być stosowany do wyrobu biżuterii lecz do produkcji wyrobów użytkowych. Obecnie jednak często spotykany jest w wyrobach jubilerskich.
Bursztyn bałtycki łączony to kamień składający się z dwu lub więcej części naturalnego, modyfikowanego lub rekonstruowanego bursztynu, w którym conajmniej jeden element musi być bursztynem bałtyckim naturalnym, sklejonych minimalną ilością spoiwa.
Imitacje bursztynu to inne żywice kopalne oraz żywice syntetyczne lub inne
tworzywa sztuczne o odmiennych właściwościach fizycznych. Do tej kategorii zaliczany jest bursztyn klejony. Są to kawałki naturalnego bursztynu zatopione w poliestrowej lub epoksydowej żywicy syntetycznej. Wyroby z bursztynu klejonego pozwalają łatwo tworzyć skomplikowane formy oraz pozyskują różne barwy i stopnie przezroczystości zbliżone do naturalnego surowca.
Obecnie z bursztynu klejonego wytwarza sią drobną biżuterię oraz pamiątki znad morza. 
Niektóre wyroby z nowoczesnych tworzyw są nieomal perfekcyjnie spreparowane. Wiele imitacji jest trudnych do rozpoznania prostymi metodami analitycznymi bez zastosowania spektrometrii absorpcyjnej w podczerwieni, która bezbłędnie rozpoznaje bursztyn bałtycki. Bursztyn klejony nie jest kamieniem jubilerskimi nie jest stosowany przez polskich bursztynników.
Współczesne wyroby jubilerskie gdańskich artystów przypominają dzieła sztuki. Bogactwo form od klasycznych po nowoczesne, łączenie bursztynu z innymi kamieniami szlachetnymi, ze srebrem i innymi metalami, skórą czy drewnem, nadają pracom jubilerskim niepowtarzalny charakter.
Spacer po ulicy Mariackiej w Gdańsku, na której znajduje się wiele galerii bursztynu, oczaruje i rozgrzeje serca wszystkich obecnych i przyszłych miłośników tego pięknego kamienia.
